Cayır cayır yanan kalpte Muhammedi gül olalım.
Gül ile nev-i baharda yeniden yepyeni doğalım.
İlahi teveddüd etrafında kelebek misali coşalım.
Nur yüzlü olup hep beraber Hak’ka koşalım.
İlahi ilmi taşıyanın yollarına güller döşensin.
Fıtratla buluşup gönlü her bir zaman neşelensin.
Gözleri ulvi muhabbetle bakıp rengine bezensin.
Rabbul âlemine doğru her an yükselsin.
Nur yüzlü olup karanlıktan imtina edelim.
Gönlümüzde eşsiz doğan seda ile birleşelim.
Canda can olup Muhammedi nur ile aydınlanalım.
Laleyle gül kokup vahdetle şerefyab olalım.
Nakış nakış sevgiyle yoğrulduk yılları tırmanırken.
Nur dolduk varmak için güzel olan Allah’a koşarken.
Dağlar gibi olan yüce gönül, senle seni koklarken.
Rahim olan rabbin sıfatını gördüm, kevserden içerken.
Bilen az olsa da çok kıymetli bir yakut, güldür remzin.
İki cihan sadece hep gül, çehrende olmasın hüzün.
Gül ile görüşsün o gül cemal, her dem gül olsun önün.
Nur yüzlü olup ırmaklar gibi coşan gönlüme sindin.
Oldun toprak kadar zengin, gökyüzü kadar engin.
Su gibi serin, hep sessiz oldum derin derin.
Ben gafllette olsam bile bırakma beni ya rabbim.
Edemem ben sensiz, beni bırakma kimsesiz her daim.