MANA İLMİYLE UĞRAŞANLAR İÇİN ÇOK ÇOK ÇOK ÖNEMLİ BİR KONU…
Allah Nur’un ta kendisidir dediğinizde, Allah’ı nur etmiş olursun. Oysaki (HU) O nur değil, nur O’ndandır.
Dikkat edersek “Allahu nurussemavatı vel ard” ama “HU yerin ve göğün nurudur” demez.
Çünkü Allah ismiyle, HU işaret zamiri ile işaret ettiğimiz mutlak hüviyet, kendisini bize tanıtmış ve nur da; doksan dokuz mana gibi onun manalarından bir mana olmuştur.
Allah rahman ve Rahim dir. Allah Cebbar ve Kahhar dır. Allah Evvel ahir Zahir Batın dır… Gibi Allah Nur ve Bedi’ dir.
Eğer sen Allah derken mutlak zata işaret edersen, hiçbir esma kalmaz.
Ama sen Allah derken sıfat, esma ve ef’alına bakarsan, tüm isim ve sıfatlar oradadır.
İşte bu noktada insanın yaratım alanı söz konusu olur.
Yani insan Allah’a hüviyet bakılından; zatı, sıfatları, esması ve ef’ali itibarıyla sadece kulu olarak nispet edilir.
Ama insan Allah’a ünsiyet bakımından; zatı, sıfatları, esması ve ef’ali itibarıyla, kesret âleminde kün emriyle yaratılıp kendisinin bir nakşı olarak mevcuttur.
Öylece gizli hazinesindeki manaların tezahürü olarak kendisine nazar edilir.
Ayrıca insana, diğer varlıklardan öte kendisine üflenen sonsuzluk ruhu ile zatı seyr zevk haline dala bilir; sessiz ve sözsüz.
Bu dalış itibarıyla olayı bilmeyenler, insan Allah’tır veya Allah insandır yanılgısına düşüyorlardır.
Oysaki Allah rabbul âlemîn iken, insan Allah’ın kuludur.
Bu değişmez tevhit esasıdır. Kim bu esastan saparsa, ifrat ve tefrite düşüp azapta boğulmaya mahkûm olur.