Din Allahın oluncaya kadar mücadele şarttır der kitabımız. Nerde ama?
Bu mücadelenin nerde olacağı konusu bir türlü anlaşılmadı.
Nefsi islahı unutup bu mücadelede sadece afaki terbiyeyi esas zannedenler, zanları ile kaldılar.
Afakta uğraşım gösterip halkı galeyana getirip anarşi oluşturmayı mücadele sananlar, kabil ve habilden şimdiye dek sürmektedir.
Olayı anlayıp enfusundan başlayıp afağa bakanlar ise, nefsini islah edip öylece halka teveccüh ettiler.
Hak dileğinden yüz çevirenler ise, bir türlü mutlu olamadan göçüp gittiler.
İşte enfustan afağa açılmak için de zikir şarttır.
Yoksa bir çok bilgiyle İslamın ceza hukukunu afakta icra etmek için uğraşıp durursun.
Bunu da asla başaramayacağın için de, yandıkça yanarsın.
Zaten nefsini tanıyan insan kitleleri, otomatik olarak hakka sarılacaklardır.
Onun için de denmiştir ki, dinde zorlama yoktur.