Dua kesin ve net olmalıdır.
Asla içinde kabul olmayacak hissi barındırmamalıdır.
Dua kulun rabbine irade beyanıdır.
Dua kulun rabbine istek tezahürüdür.
Dua kulun rabbiyle buluşma noktasıdır.
Dua nefsin kaderini yazan kalemin ucunun çıkardığı ses cızıltısıdır.
Dua kulun kulluğunu ifşasıdır.
Dua rabbin kuluna verdiği değeri ölçen temel göstergedir.
Dua ederken kul, böylece rabbinin sevgisini daha çok üzerine çeker.
Dua adeta neyin çıkardığı sestir.
Dua ile bir ney gibi olan beden inlerde durur.
Dua ile kul rabbiyle ünsiyet elde eder.
Dua sonunda söylenen âminle, zaten kulun himayesine duasının inşası başlar.
Dua sonundaki âminle kul artık iradesini inşaya çevirmiştir.
Dua sonundaki âminin gizli tezahürü olan inşa ile kul, artık rabbinin emin elindedir.
Artık kudret eli devrededir.
Artık mutlak bilinç öz alt bilinçle senkronize halindedir.
Artık üst bilincin emeline ulaşmıştır.
Artık mutlu olan kul rabbine hamd edip başını secdeye bırakır.
Yani zaten AMİN, duanın inşa alanına sürükleme tetiklemesidir.
Ayrıca duanın sonunda inşallah demeye de gerek yoktur.