Ey ulu nur gönül denizin beni içinde yüzdürdü
Uyanış sağlayıp fermanıyla bana beni hissttirdi
Tüm alemler içinde dünyayı minnacık eyledi
Tayyı mekan yaparak mesafeleri kısacık eyledi
Nuri Muhammedim can dilberim gönül aynam
Senin nurun yansıdı perdeme oldu aynam
Bende ışıldadı özümde parıldı can aynam
Her şeyim senden yansır tasavvurum aynam
İki kaşın ortasındaki boşluk kadar uzaklığım
Sidretül müntehanın gülünün kokusu azığım
İki kaşın yaklaşması harap etti yok oldu afakım
Kab kavseynim nurumun rengi hem habibim
Lalede yaprak gülde kokum gözde nurum
Sırrımın tezahürü can kafesim öz yolum
Hafimin kısık sesi gönlün neşesiyle dolum
Ahfamın kokusunu sunar yaradana kulum
Narin sevgim can habibim Ahmed’tir yarim
Başka yar olmaz içim artık çoştu ya rabbim
Kalbime koştum afakı yaktım enfusi bıraktım
İki cihanı terk eyleyip oturmaya destur istedim
Dedi istirahat edip yatma olma hayvanat
Görmedi bunda kabahat bunu etti buharat
Yok et fiilini dirilt tenini öylece et işte rahat
İçinde erit ilmini yok et filmini eyle takat
Deyyandan bir bürhan ol hakka hayran
Canıma dokunsun nişan et yaşamı burhan
Adeta dirilsin sümbülün yaşama buhran
Göster yüzü mest et gönlü olayım hayran
İşte ey katip sen de yazdın anlık bir yazım
Yazımlarını sezerek serdin oldu bir anım
Her anım ayrı bir yanım hak olsun dayanağım
Hakka dayanmayan eder her an veryansın
Muhammedi nurla tanıştıran rabbe hamd olsun
Gönlünü İslam ile buluşturan kula selam olsun
Ruhu temiz bir ruhla teslim edene selam olsun
Dünyayı ahirete tarla bilen insana selam olsun