Mana içre mana
Hak içre söz
Nur içre a’ma
Halk içre ima
Nerden bilsin garibim
Denizi vuslatı sunsun
Hak cereyan eder
Halk sukut eder
Muamma bir deniz
Gel de içre yüz
Yüzemez isen
Alamazsın yaldız
Kanımca kadarınca
Vuslat şuurda buluşunca
Arif anlar gibi
Şair hisseder gibi
Nakkaş nakşeder gibi
Ressam tasvir etti bile
Hakikat derundan öte
Sen derununu vardım bilme
Can bedende oldukça
Kan damarda dolaştıkça
Hakikat hakla seyir eder
Can ayrılınca
Ruh süzülünce
Şuurun yorulunca
Kalem kurumuş demektir
Allah isminin müsemması
Seyir eder halkı
İnsan isminin müsemması
Halk eder halkı
Sahibi hazineyi dizer önüne
Bu böyle biline
Resim olunca Allah kelamı
Görürsün o an cemalimi
Dünya bir handı
İnsan ona kandı
Ahirini unutup dert yandı
İkazları düzmece bilip
Narına daldı
Uzatıp giderken mısralar
İnsanı kâmile selamlar