İrfanın tüm ilmi kuşatmış ey yar.
Rahmetin yüzümü aydınlatmış ey yar.
Bakışın terennümünü şahlandırmış ey yar.
Cismin cevherini nakşetmiş ey yar.
Yar dizinde yar dibinde meftunum.
Yar bakışında, yar sözünde, yok gayrım.
Yar dokunuşunda, yar kokusunda harım.
Yar işte yar, ey yar, yağsın baranım.
Ey ülfet çiçeği, ey rahmet çekirdeği…
Ey gönül raksı, ey sırrı kevdan.
Ey cümle irfan ey bahtı sevdam…
Sensin bende nur, sensin bende cemedan.
Ey şemsi şafak, ey düldülü bağ…
Senin indinde güçlüdür bağ.
Sen ki içinde saklarsın sevgiyi ağ ağ.
Sen ki kıskanır âlemden, görmez ağyar.
Karaladı kalem gene mırıldanarak.
Sendeki senle sendekini boyayarak…
Senle sen olarak…
Nefesinin içinde dalarak…
İşte aha şimdi sana yazıldı bu mısralar.
Her mısrada seni seyrettim hem anarak.
Senle sen oldum, sende gömülüp bakınarak.
Sesinle selam verdim, kesrette ayılarak.