Kalbin nuru kalbi remz eder
İçindeki sevda kişiyi nakşeder
Her nakış ile kalp yeniden nefes eder
Her nefes ile içi dışı bir eder
Ey kokusuyla cihana muştu yayan
Rahmetinle olur eşya ayan beyan
Rahiminle sevdan olur deyyan
Bu deyyan nakşındır elhak el eman
Kibar olan kalp, kibriyayı yansıtır
Çehresini çehresine nazmettirir
Raksını devranda yer ettirir
Zulmeti nura devrettirir
Nazmederek gönlü söndürür kul
Allah izin vermişti ya nefes vermeye ey kul
İşte ey kul Nazımın ile nefes verdi bu kul
Sen işte sabırsın kalpte ey yüce kul
Şiir kalbe nefestir ruha şereftir der ey ey
Gönlün ayna olmuş bu nasıl bir şey
Gönlün sahibi ev sahibi işte sevdadır ey
Misafir olduk işte orda dem vurduk orda ey
Rahmetle kalbine kalbine dokunduk
Şefkatle kahvesini yudumladık
Rifkatle adını gönle yazdık
Minnetle kendisine selam eyledik
İnce gönüllü olmak kişiyi güzel eder
İnsanı mutlu eder ruhunu şad eder
Cemalini nurlu eder ruhunu mest eder
Güzele ol ayna yansıt onu eyle kader
Bazısının yüzü ekşi olur dünyası kara olur
Bunlar ruhu sıkar insanı huzursuz eder
Gördün mü öyle bir çehre eğer
Hemen uzaklaş onlar sadece keder